توکسوپلاسما انگلی با انتشار جهانی است که اولین بار در یک جونده آفریقایی به نام کتنوداکتیلوس گوندی توصیف شد و نام گونه خود را از این جونده گرفته است. میزبان نهایی این انگل گربه خانگی و انواع خاصی از دیگر اعضای گربه سانان هستند. اکثر عفونت های انسانی با توکسوپلاسما در بزرگسالان خوش خیم می باشند و به خودی خود بهبود می یابند اما کیست های نسجی ایجاد شده تا سالها در بدن شخص باقی می مانند. شدیدترین نوع توکسوپلاسموزیس نوع مادرزادی آن است. در صورتیکه مادر قبلا”به عفونت مبتلا نشده باشد و در زمان حاملگی عفونت را کسب کند انگل در فاز حاد می تواند از جفت عبور کرده و باعث عوارض گوناگونی شود. کسب عفونت در سه ماهه اول جنینی ممکن است باعث سقط جنین شود. اما در سه ماهه دوم منجر به تولد نوزاد با نقایصی نظیر کلسیفیکاسیون مغز و به میزان کمتر هیدروسفالی و میکروسفالی می شود. اختلالات حرکتی با منشاء عصبی نیز شایع است. عوارض غیر قابل برگشت بوده و نوزادانی که زنده می مانند با علائم عقب ماندگی دست به گریبانند. کسب عفونت در سه ماهه آخر معمولا” منجر به عوارض چشمی بعدی نظیر کوریورتینیت می شود. از این رو تشخیص عفونت در دوران حاملگی حایز اهمیت می باشد. امروزه از روش های ایمونوفلورسانس و الایزا جهت تشخیص آنتی بادی از نوع IgG و IgM ضد توکسوپلاسما استفاده می شود.